8 czerwca 2025 roku w Auli UAM odbyło się drugie w historii Wydziału Etnolingwistyki absolutorium. W tym roku w uroczystości absolutoryjnej wzięli udział studenci i pracownicy czterech jednostek UAM: Wydziału Antropologii i Kulturoznawstwa, Wydziału Etnolingwistyki, Wydziału Filozoficznego oraz Wydziału Socjologii. To wyjątkowe wydarzenie uświetnione zostało przemówieniami wygłoszonymi przez przedstawicieli studentów. Wydział Etnolingwistyki na mównicy reprezentował student hebraistyki Aleksander Sikorski. Dzięki uprzejmości autora publikujemy tekst wystąpienia. Serdecznie gratulujemy wszystkim tegorocznym absolwentom i życzmy im wszelkiej pomyślności w realizacji celów i marzeń.

© Władysław Gardasz

© Władysław Gardasz

© Władysław Gardasz

© Władysław Gardasz

Szanowny Panie Rektorze, Szanowni Profesorowie, Szanowni Wykładowcy, Szanowni Absolwenci, Szanowni Goście przybyli na dzisiejszą uroczystość,

nazywam się Aleksander Sikorski. Jestem studentem 3 roku hebraistyki na Wydziale Etnolingwistyki UAM. Mam dziś przyjemność przemawiać tutaj zarówno jako dumny reprezentant społeczności studenckiej swojego Wydziału, ale także jako aspirujący naukowiec, który już stawia pierwsze kroki w zakresie językoznawstwa i literaturoznawstwa.

W niniejszym przemówieniu chciałbym podzielić się z Państwem swoim świadectwem. Świadectwem osoby, która miała wielkie naukowe marzenia i która już dziś ma okazję je realizować. Osoby, dla której studia okazały się nie tylko zdobywaniem ogromu wiedzy, ale także miejscem ciepła, wspólnoty oraz wielkiej inspiracji. Poznańskim domem, w którym zawsze czuję radość, spełnienie i entuzjazm.

Jestem hebraistą. Już niebawem będę mógł tak siebie określić, a urzeczywistnieniem tego stwierdzenia planuję uczynić studia magisterskie, jakich chciałbym się podjąć na mojej ukochanej hebraistyce. Wszystko zaczęło się jednak 3 lata temu, gdy jako świeżo upieczony maturzysta dostałem się na swój wymarzony kierunek. Wiedziałem, że chcę zostać badaczem judaizmu, Biblii oraz znawcą kultury żydowskiej i Izraela. Byłem bardzo zdeterminowany i świadomy swojego wyboru. Do dziś każdego dnia utwierdzam się w przekonaniu, że wybrałem odpowiednią drogę, której kroczenie jest dla mnie wielką chlubą. Pozwólcie Państwo, że opowiem pokrótce o tym, dlaczego moje studia okazały się tak wyjątkową przestrzenią dla rozwoju młodego człowieka oraz szansą na świetną przyszłość.

Poznańska hebraistyka to miejsce szczególne z wielu powodów. Jej kameralność, a zarazem najwyższy poziom nauczania sprawiają, że od 3 lat z radością w sercu i pełnym powołaniem uczęszczam na twórcze zajęcia dydaktyczne oraz pasjonujące wykłady. Moje studia upływają pod znakiem spokoju, uśmiechu i wielkiej satysfakcji, nie tylko ze względu na biegłą znajomość języka hebrajskiego i kultury żydowskiej, ale także ludzi, którzy to wszystko tworzą. Nasi studenci zgodnie twierdzą, że trafili do miejsca, w którym mogą rozwijać nie tylko swoje lingwistyczne aspiracje, ale także poczuć ducha wspólnoty. To wyjątkowa filologia, na której wszyscy jesteśmy jedną wielką hebraistyczną rodziną. Trafiłem do miejsca, które każdego dnia nie tylko stawia nowe naukowe wyzwania, ale także uskrzydla na wielu polach. Na hebraistyce nie tylko rozwinąłem w sposób znaczący swoją wiedzę i umiejętności, ale także odnalazłem swoje prawdziwe autorytety, naukowych mentorów. Poznałem wyjątkowe grono wykładowców, które z wielką życzliwością i wsparciem prowadziło nas na lingwistyczne wyżyny. Na co dzień jednak studia te kreowały przede wszystkim liczne studenckie przyjaźnie, jakie miałem okazję zawrzeć przez te 3 lata. W wielu przypadkach połączyły nas zainteresowania, nie tylko te badawcze!

Nie mógłbym w tym miejscu nie wspomnieć o wyjątkowej inicjatywie studenckiej, pod znakiem której upłynęły mi te ostatnie, szczęśliwe lata w Poznaniu. Mowa o działalności Koła Naukowego Hebraistów UAM, któremu mam zaszczyt i przyjemność przewodniczyć. Stoję na czele jednego z najprężniej działających filologicznych kół naukowych na naszej uczelni, a podejmowane przez nas działania napawają wielką dumą całą wydziałową społeczność.  Ostatnio mieliśmy przyjemność jako Koło organizować na hebraistyce wielkie wydarzenie — Ogólnopolską Studencką Konferencję Naukową Eureka-Macati, która stała się miejscem dyskusji oraz inspiracji w zakresie prac dyplomowych o tematyce żydowskiej studentów z całej Polski. Działalność naszego Koła jako silnego studenckiego organizmu sprawia mi przeogromną satysfakcję i poczucie spełnienia. Wiem już teraz, że oddolna działalność studencka może wznosić na szczyt rozwoju i akademickich osiągnięć, a także gwarantować świetną integrację.

Hebraistyka jest częścią niedawno powstałego Wydziału Etnolingwistyki, który w dużym stopniu odzwierciedla atmosferę panującą na moim kierunku. To wydział, na którym nikt nie jest anonimowy i który stawia na indywidualizm. Przez rok miałem okazję sprawować funkcję przewodniczącego Rady Samorządu Studentów Wydziału Etnolingwistyki, co wspominam jako czas dużego rozwoju studenckiego, ale także świetnego kontaktu i owocnej współpracy z władzami dziekańskimi. Praca w samorządzie pozwoliła mi zagłębić się m.in. w struktury uczelni, zaś samo studiowanie nauczyło mnie wielu życiowych spraw, a także dodało odwagi, wytrwałości, odpowiedzialności i chęci na więcej, realizacją czego są plany kolejnych kierunków studiów od jesieni.

W tym miejscu w imieniu swoim oraz absolwentów całego Wydziału Etnolingwistyki, zwłaszcza moich hebraistów,  chciałbym z serca podziękować wszystkim, których spotkałem na tej drodze i którzy wnieśli wszelką wartość i do mojego studenckiego życia. Wyrażam głęboką wdzięczność i składam podziękowania wszystkim wymienionym: Władzom dziekańskim, Wykładowcom oraz moim drogim Koleżankom i Kolegom, dzięki którym będę z wielkim uśmiechem wspominał minione 3 lata jako czas niepohamowanego rozwoju, osiągnięć naukowych, a także wielkiego wsparcia i licznych pięknych chwil na Uczelni oraz poza nią.

Wiem, że to moje pierwsze, ale też nie ostatnie absolutorium. Mam nadzieję, że jeśli pewnego dnia znów przyjdzie mi tu przed Państwem stanąć, będę na dalszym etapie życiowym jako nie tylko spełniony hebraista i naukowiec, ale i dumny obywatel świata oraz ambasador Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w świecie nauki oraz w filologicznej dziedzinie, jaką sobie obrałem.

Drodzy Absolwenci, choć dla wielu z nas studencka przygoda dobiega właśnie końca, według mnie zaczyna się coś wspaniałego — wchodzimy na nowy etap naszej edukacji i rozwoju, oby jeszcze ciekawszy i owocniejszy. Jesteśmy już specjalistami w swoich dziedzinach, mamy w sobie wiele siły i determinacji. Wierzę, że przed naszym pokoleniem nie ma granic, a nowy rozdział, jaki dziś zaczynamy, okaże się początkiem prawdziwej życiowej przygody pełnej radosnych chwil i sukcesów na wielu polach.

W tych zmiennych czasach życzę wszystkim tu obecnym dużo ciepła, pomyślności i spokoju. Dzielmy się inspiracją, a po udanej sesji i obronie prac dyplomowych cieszmy się młodością, wszak נשמח אם כן, כל עוד אנחנו צעירים [nismach im ken, kol od anachnu ceirim], co byłoby hebrajskim odpowiednikiem zwrotu gaudeamus igitur, iuvenes dum sumus!

Vivat Academia, vivant professores!